Αρχή επιδημίας
Κάπου στο Γενάρη ακούσαμε στις ειδήσεις για έναν ήρωα κινέζο γιατρό που προσπαθούσε να ενεργοποιήσει τις κινεζικές αρμόδιες υπηρεσίες προς την καταπολέμηση μιας νέας επιδημίας, που δεν ήταν ως τότε γνωστή και που θα μπορούσε να είναι τραγικά επικίνδυνη.
Φυσικά, μόλις άκουσα ότι
- Έχει επώαση 14 περίπου μέρες πριν εμφανιστούν συμπτώματα
- Κανένα από τα μέχρι τότε γνωστά παγκοσμίως φάρμακα δεν καταπολεμούσε τον ιό-μυστήριο, και
- Είναι στην Κίνα
το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι αυτό το περιστατικό δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να φτάσει ή να επηρεάσει την Ελλάδα και… την πολυθρόνα μου.
Αλλά εγώ είμαι απτυχίωτος. Οι πτυχιωμένοι και περισπούδαστοι επιδημιολόγοι και συναφείς ειδικοί, πώς το πήραν το πράγμα και σε τι ταχύτητα αντέδρασαν; Χελώνας;
Έχουν μιλήσει πολλοί για τις αστοχίες των ενεργειών των αρμοδίων, οπότε ας μείνω σε επισημάνσεις που ενδεχομένως δεν έχει δοθεί η αρμόζουσα προσοχή, ή τουλάχιστον δεν φαίνεται.
Έκτακτη ανάγκη
Είναι έκτακτη ανάγκη να περιοριστούν οι συνταγματικές ελευθερίες των πολιτών… (γιατί αυτό τώρα μου θυμίζει κάτι;; δεν ξέρω!!), δηλαδή της ελεύθερης μετακίνησης στη χώρα, της ελεύθερης συνάθροισης και (μυστικά και με τρόπο) της ελευθερίας λόγου.
Καταλαβαίνουμε τους λόγους, αλλά επειδή μιλάμε για συνταγματικά δικαιώματα, η τεκμηρίωση και αιτιολόγηση από την κυβέρνηση θα πρέπει να παρουσιάζεται ΚΑΙ με νομικό τρόπο, δηλαδή βάσει ποιων άρθρων ποιου νόμου απενεργοποιεί ποια άρθρα του Συντάγματος (αρ.5 &4, αρ.17 &2, αρ.22, αρ.44 &1, αρ.48), για πόσο χρονικό διάστημα και με ποιες άλλες προϋποθέσεις.
Το ίδιο “σχέδιο” ακολουθήθηκε και με την “Μνημονιακή” κρίση, από την οποία υποτίθεται ότι μόλις βγήκαμε. Καταστρατηγήθηκαν ένα σωρό συνταγματικά άρθρα, χωρίς να τεθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ή σε πόλεμο.
Παρ’ όλη την προηγούμενη εμπειρία μας, για δεύτερη συνεχόμενη φορά σε μόλις δέκα χρόνια, “στα λόγια πόλεμος, στα χαρτιά ειρήνη”. Κάθε μέρα λένε πως βρισκόμαστε σε πόλεμο, αλλά δεν διασφαλίζουν τα λεγόμενα με τις απαραίτητες νομικές διαδικασίες.
Ε, φυσικά, αφού δεν έχουμε χρόνο για τέτοια…
Πηγή προέλευσης του ιού
Αφού το εθνικό σύστημα υγείας είχε κριθεί από καιρό άχρηστο και μάλιστα, στη “Μνημονιακή” κρίση είχε εκδοθεί και εντολή εκτέλεσής του, κανονική διάλυση, η μοναδική επιλογή των επιστημόνων ήταν η παύση κάθε φυσικής ανθρώπινης επικοινωνίας. Αυτό συμπαρασύρει και την κατάρρευση της εθνικής οικονομίας.
Μου φαίνεται ακατανόητο και μάλλον ανόητο, να μην εξετάζει κανείς το αίτιο αυτής της προφανούς διαφαινόμενης καταστροφής. Πέραν των σεναρίων για εργαστηριακά κατασκευασμένο ιό, δεν ψάχνει κανείς για τον “πίθηκο” ή τη “νυχτερίδα”;
Οι Γιουχάνοι έχουν σχεδόν βγει από την καραντίνα τους. Δεν είναι ώρα να κάνουν μια επιμελή ιχνηλάτηση του πρώτου κρούσματος;
Θα έχει να χρωστάει πολλά δισεκατομμύρια ευρά αυτή η νυχτερίδα, άμα την βρούνε…
Ίσως γι’ αυτό και δεν την βρίσκουνε…
Υπάρχει ήδη το φάρμακο;
Κατά την εκτίμησή μου, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να υπάρχει, αλλά είναι πολύ φθηνό, σχεδόν δωρεάν, γι’ αυτό και δεν το παρουσιάζουνε. Πώς θα πουν σ’ αυτούς που επενδύουν εκατοντάδες εκατομμύρια για την ανακάλυψη του φαρμάκου, ότι ο αέρας τους πήρε τα χρήματα; Έχουν δώσει ήδη πολλά χρήματα σε στοχευμένες εταιρίες (όχι σαν μπόνους σε όποιον το βρει…) οι ΗΠΑ, ή ΕΕ και το ίδρυμα Νιάρχου, ώστε, με το αζημίωτο, να συμμετέχουν στα κέρδη από την παραγωγή του. Από το ίδρυμα που επέλεξε καθένας να χρηματοδοτήσει, ίσως φαίνονται και τα συμφέροντα καθενός.
Δεν άκουσα κανένα να χρηματοδοτεί έρευνα-μελέτη αξιοποίησης αίματος από κρούσματα με αντισώματα. Φυσικά, δεν θα μπορεί να πουληθεί από εταιρίες, λόγω… πνευματικών δικαιωμάτων… συνεπώς θα είναι σχεδόν δωρεάν.
Κατάργηση των πατεντών φαρμάκων ή θέσπιση ηθικής CopyLeft πατέντας;
Όποιος έχει ασχοληθεί με το τι είναι οι πατέντες, γιατί υπάρχουν και ποιον εξυπηρετούν, γνωρίζει καλά τουλάχιστον αυτό: “Οι πατέντες είναι μια μεγάλη μπίζνα!!!” Σ’εμένα τουλάχιστο έρχεται μεγάλη ταραχή όταν ακούω διάφορους φορείς-χρηματοδότες να επιδοτούν διαφορετικές ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ εταιρίες για να ανακαλύψουν ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟΝ το φάρμακο ή το εμβόλιο για την τρέχουσα πανδημία, όπου κάθε ερευνητικό κέντρο συγκεντρώνει τα δικά του στοιχεία, σχεδιάζει τα δικά του πρωτόκολλα δοκιμών και κρατάει τα δικά του αποτελέσματα των δοκιμών. Ανακαλύπτουν ο καθένας από έναν τροχό, συνολικά πχ. 10 τροχούς, ενώ χρειαζόμαστε μόνο ένα, το καλύτερο από όλα.
Αναρωτιέμαι, αν όλοι μοιράζονταν τα επιστημονικά στοιχεία, σχεδίαζαν από κοινού τα πρωτόκολλα δοκιμών και μοιράζονταν τα αποτελέσματα των δοκιμών, δεν θα είχαν περισσότερη αποτελεσματικότητα σε συντομότερο χρόνο;
Ποιος θα έχανε περισσότερα χρήματα, οι επιστήμονες, τα ερευνητικά κέντρα, οι φαρμακευτικές βιομηχανίες, τα κράτη ή οι πολίτες; Όπως και να ‘χει, αν η ανακάλυψη νέων φαρμάκων και μεθόδων είναι υποχρέωση των κρατών προς τους πολίτες τους (όπως στην Ελλάδα, ΣτΕ αρ.21 &3), είναι πολύ λογικό τα κράτη να οδηγούν το δρόμο της ιατρικής έρευνας και συνεπώς να επενδύει στους ερευνητές και στα κέντρα τουλάχιστον τόσα χρήματα όσα θα πλήρωνε έτσι κι αλλιώς στις ιδιωτικές φαρμακοβιομηχανίες για τα βασικά φάρμακα. Εννοείται πως για τους ίδιους λόγους θα πρέπει να έχουν κρατική φαρμακοβιομηχανία.
Φαντάσου την περίπτωση όπου ένας δημόσιος υπάλληλος γιατρός να εφεύρει ένα πρωτοποριακό φάρμακο, ουσιαστικά με πνευματικά δικαιώματα κρατικής ιδιοκτησίας και να μην έχει το κράτος βιομηχανία να το παράγει και να το εξάγει ακόμη, ώστε να το δώσει σε ιδιώτη και να καταλήξει να το αγοράζει το κράτος σε πολλαπλάσια τιμή για τους πολίτες του. Χάρμα!
Πρέπει να συμβούν οι συμφορές για να φανούν οι αισχροί…
Άραγε, θα πάρουν το μήνυμα του κορωνιού οι σημερινοί αισχροί, ή θέλουν κι άλλες πληγές (του Φαραώ…);
Φυσικά… συνεχίζεται…
