Έχω κουραστεί να προσπαθώ να πείσω συνανθρώπους μου στη χώρα αυτή την ευλογημένη, ότι η υποταγή δεν ήταν ποτέ το χαρακτηριστικό γνώρισμα των πάλαι ποτέ προγόνων μας. Έχω αποτύχει να πείσω φοβάμαι ούτε και έναν να αλλάξει συμπεριφορά. Γιατί, από συμφωνίες έχω γεμίσει ένα φορτηγό κρουαζιερόπλοιο και βολτάρω στο φεγγάρι… των ονείρων. Το ζητούμενο (στα δύσκολα, που θέλει, λένε, καλό καπετάνιο) είναι να αλλάξεις συμπεριφορά.
“Αν φοβάσαι μόνος σου να τα βάλεις με το τέρας, έλα να οργανωθούμε πολλοί μαζί”
“Και ποιοι είστε σεις, και ποιος κάνει κουμάντο, και ποιανού τσιράκια είστε, και κάποιο λάκο έχει η φάβα, και τι λεφτά παίζονται, και γιατί μου ζητάς συνδρομή που δεν έχω λεφτά” και δεν συμαζεύεται η αρχοντιά του πρώην(;) ωχαδερφιστή και νυν λεβεντο-ξύπνιου.
Και έχεις και τον σούπερ εγκέφαλο-αυθεντία της σούπερ αντιστασιακής οργάνωσης να βγάζει χρησμό πως “δεν κάνουμε ο καθένας από μόνος του τίποτα για να μην ρισκάρουμε να μας νικήσουν έναν έναν μόνο του και υποφέρουμε χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα”. Έτσι, η σούπερ αντιστασιακή οργάνωση έχει καταφέρει μηδενική ήττα(!) και μηδενική νίκη(;).
Ωραία, ησύχασα. Η οργάνωση δεν ητήθηκε, ητήθηκε, όμως συνολικά η εθνική αντίσταση και συνολικά ο βιασμένος και βιαζόμενος λαός.
Δεν ξέρω αν έχει λογική βάση, αλλά όταν διαισθάνθηκα την Κατοχή, το Μάιο του ’10 (την οποία και προαισθανόμουν από το καλοκαίρι του ’09) αποφάσισα να αντισταθώ με κάθε ατομικό τρόπο. Έτσι βγήκα από τα μπλογκς στα διόδια, στη Σπίθα, στο ΕΠΑΜ, την Κ136, τη ΔΕΗ μέχρι και τις εκλογές που εκτέθηκα δημοσίως σαν υποψήφιος. Η απόφαση ήταν γενική “Αντίσταση με κάθε τρόπο”. Αυτό σύντομα περιέλαβε, φορολογικές υποχρεώσεις κάθε είδους, τέλη κυκλοφορίας, χαράτσια κάθε είδους και τέλος την ετήσια Φορολογική Δήλωση. Σαν δημόσιος λειτουργός-υπάλληλος μια ζωή έπαιρνα επιστροφή φόρου, άρα αν σταματούσα τη δήλωση θα χάριζα έσοδα στη Γκεστάπο. Με διευκόλυνε όμως η εκλεκτή Ομάδα Λογιστικής Αναρόφησης (ΟΛΑ) και κατάντησε το εκκαθαριστικό μιας επταμελούς πολύτεκνης οικογένειας βιοπαλαιστών δημοσίων υπαλλήλων να είναι για πρώτη φορά χρεωστικό. Δεν είχα επί 27 χρόνια υποβολών φορολογικών δηλώσεων δει ποτέ χρεωστικό εκκαθαριστικό. Ούτε περιουσίες, ούτε κληρονομιές, όλα αυτοδημιουργημένα από ένα μισθό και από δύο τα τελευταία 10 χρόνια. Η τελευταία επιστροφή φόρου ήταν η δήλωση του ’11 και την έκανα με το ζόρι, μόνο και μόνο για να τα στερήσω από το ταμείο της Κομαντατούρ.
Μέχρι πριν το Δεκέμβρη του ’13 δεν είχα καμία ιδιαίτερη ενόχληση, αφού κι εγώ δεν άνοιγα δουλειές που θα χρειαζόταν η Εφορία. Τότε μου έστειλαν το πρώτο γράμμα (τι συγκινητικό!!!…) που μου ζητούσε ραντεβουδάκι “για θέμα μου”. Έσπευσα ενθουσιασμένος και κατασυγκινημένος με ερωτική αγωνία.
“Γιατί δεν κάνετε δηλώσεις; Να κάνετε!”
“Όχι, δεν κάνω γιατί… μπλα-μπλα”
“Καλά – καλά, γράφτε μας το λόγο στο χαρτί”
“Ευχαρίστως, γράφτε την ερώτηση στο χαρτί”
“Ε;! Καλά, θα δούμε, γεια!”
“Γεια και χαρά!”
Έτσι άδοξα και άκαρπο κατέληξε το πρώτο ρομαντικό ραντεβουδάκι μας.
Μέχρι που το Μάη έδοξε τη ΔΟΥ να επανέλθει με κλωνοποιημένο το πρώτο γράμμα. “Ραντεβουδάκι για θέμα σας.”
Η ίδια ροή συνόδευσε και το δεύτερο ραντεβουδάκι. Η μόνη διαφορά ότι το τετ-α-τετ εξελίχθηκε στο γραφείο της Προϊσταμένης του Γραφείου Συμμόρφωσης Φορολογουμένων, το οποίο σαν όνομα σε προδιαθέτει κατάλληλα και μπαρουτιάζεις και δεν πέφτει το ηθικό. Το όνομα σκίζει, να μην το αλλάξετε.
Η λήξη του ραντεβού είχε λίγη δόση μυστηρίου, καθώς στην ερώτηση της υφισταμένης υπαλλήλου που της είχε ανατεθεί η υπόθεσή μου προς την προϊστάμενή της “Τι κάνουμε τώρα”, εισέπραξε την συνομωτική απάντηση “Ό,τι κάνουμε με αυτές τις υποθέσεις”. Κουλ!!!
Το μυστήριο με ερέθισε σε ικανό βαθμό, ώστε αποφάσισα μετά από σκέψη και έρευνα περί του “τι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις”, να συντάξω ένα γράμμα απαντητικό και ομολογιακό περί της σχέσης μου με την Εφορία των τελευταίων χρόνων και να το καταθέσω στο πρωτόκολλο της συμπαθούς υπηρεσίας, ώστε να μείνω ήσυχος ότι δεν υπάρχει κάποια παρεξήγηση.
Μήπως ξέχασα να αναφέρω την αηδία που μου προκαλούν όσοι αναφέρονται στην άρνηση πληρωμών τα χρόνια του Μνημονίου (όπως επικράτησε να λέγονται) μιλώντας για μπαταχτσήδες και ότι αυτά που δεν πληρώνουν αυτοί θα τα πληρώσουν οι μη μπαταχτσήδες. Ουστ, αγράμματοι και αμόρφωτοι πατριδοκάπηλοι!!